این شرکت همه محصولات خود را در رینگ رسمی عرضه و معامله می‌کند و از نظر شفافیت، در بالاترین استاندارد موجود در کشور ایستاده است.

در بازاری که روایت‌ها زیاد است، بورس کالا تنها جایی‌ست که رفتار بنگاه ها هر روز سنجیده می‌شود؛ قیمت ها در معرض رقابت کشف می‌شود، قراردادها رویه‌ ای واحد دارند و تحویل کالا، قابل ردیابی است.

انتخاب فولاد خوزستان به عنوان یکی از برترین های بورس کالا، از منظر مشتریان، سهامداران و حتی نهادهای حاکمیتی یک پیام واحد دارد: قابل اتکا بودن.

در اقتصاد امروز ایران که بی‌ثباتی مقررات، نوسان انرژی و گره‌های لجستیکی به روال بدل شده، تداوم عرضه باکیفیت دیگر صرفاً «مزیت عملیاتی» نیست؛ سرمایه نهادی است.

فولاد خوزستان در همین زمین بازی نشان داده می‌توان بی‌هیاهو و با رفتار منظم (برنامه عرضه روشن، اجرای دقیق قرارداد و قیمت‌گذاری در معرض رقابت) به‌تدریج به لنگر بازار تبدیل شد.

برگزیده‌شدن در همایش «برترین‌های بورس کالا» خلاصه همین مسیر است: بازاری که هر روز عملکرد را می‌سنجد، به شرکتی رای داده که ماه‌ها منظم و قابل اتکا ظاهر شده است. مهم‌تر آن‌که وقتی همه کالاها در بورس معامله می‌شود، از نظر تعزیراتی نیز شبهه و سوالی باقی نمی ماند و همه چیز در فضایی شفاف و در اتاق شیشه ای بورس کالا انجام می شود.

این نتیجه محصول یک سال و یک تصمیم نیست؛ خروجی چند رویکرد استراتژیک است که در سال‌های اخیر کنار هم قرار گرفته‌اند. نخست، تعادل‌گذاری میان بازار داخل و صادرات: سبد فروش با سفارش‌ها و واقعیت انرژی همسو شده تا ارزآوری صادرات، قیمت و تامین نیاز داخلی را بر هم نزند. دوم، امنیت زنجیره تامین: نزدیک‌کردن حلقه‌های معدن، گندله و آهن‌اسفنجی (از سناباد تا ورود شادگان به مدار) اختیار برنامه‌ریزی تولید را بالا برده و فاصله «ظرفیت اسمی تا تولید محقق» را کوتاه کرده است. سوم، تاب‌آوری انرژی: هم‌راستاسازی تولید با تقویم محدودیت‌ها، استفاده از فرصت های قطعی برق برای تعمیرات پیشگیرانه و حرکت به سمت ظرفیت‌های مکمل (نیروگاهی و خورشیدی) توقف‌های پرهزینه را مدیریت‌پذیر کرده است. چهارم، حاکمیت داده و انضباط عملیاتی: پایش توقف‌ها، یکنواختی کیفیت بین شیفت‌ها و تحویل به‌وقت، شاخص‌هایی است که بازار به‌ خاطرشان حاضر است محصول شرکت را اندکی به قیمت بهتر بخرد؛ پاداشی برای ریسک کمتر تحویل و کیفیت. پنجم، به‌کارگیری ابزارهای مالی شفاف: شرکت مرتب از مسیر بورس کالا می‌فروشد و زیرمجموعه‌اش هم گندله را به‌صورت گواهی سپرده عرضه می‌کند؛ نتیجه این می‌شود که راحت‌تر و ارزان‌تر پول در گردش شرکت تامین می‌شود و زمان ورود پول به شرکت قابل پیش‌بینی‌تر است.

معنای عملی این چیدمان را می‌توان در کارنامه ۱۴۰۴ این شرکت فولادی دید: جهش صادرات در نیم‌سال در کنار حفظ ریتم فروش داخلی، بدون شوک‌های ساختگی در عرضه یا بازی با قیمت. برای مشتریان صنعتی، این یعنی برنامه‌پذیری و اطمینان از تحویل؛ برای سهامداران، کاهش ریسک اجرایی و مالی؛ و برای نهادهای حاکمیتی، الگوی شفاف انضباط عرضه که به تعادل‌بخشی بازار کمک می‌کند.

وقتی شرکتی همه مسیر فروش را از رینگ رسمی می‌گذراند و الزامات بورس کالا را در بالاترین سطح رعایت می‌کند، «اعتماد» از شعار به یک واقعیت میدانی تبدیل می‌شود. تندیس امسال ارزشش در همین است که بر یک مسیر تاکید می‌کند: مسیر شفافیت نهادی + انضباط عملیاتی. ادامه همین رویکرد، با پشتیبانی سیاست‌گذار در پیش‌بینی‌پذیر کردن انرژی و لجستیک و ثبات قواعد ارزی و صادراتی، می‌تواند این تجربه را از سطح شرکتی مانند فولاد خوزستان به یک قاعده بازار ارتقا دهد؛ قاعده‌ای که حاصلش برای اقتصاد ملی، ارزآوری قابل اتکا، بازار داخلی آرام و هزینه سرمایه پایین‌تر است.